Vida zweert bij de kwaliteit waarmee haar vader Domenico zich in 1973 op de kaart zette, toen hij de deuren van Marina voor een eerste keer opende. Een gastvrij kader, warme familiesfeer en correcte prijs-kwaliteitverhouding zijn geliefkoosde stokpaardjes.

Vida: ‘Als ik een zomerfestival bezoek, eet ik er graag een fris gerechtje. Schelvis is bovendien een vaste vis waarmee je zowel in warme als rauwe bereidingen scoort. Daarnaast verwerken we hem graag in onze amuses. Ik heb roots in Zuid-Italië en daar zijn de locals verslingerd op rauwe vis – een tartaar van schelvis past dus om meerdere redenen in ons verhaal. Ook chef Sam heeft een voorliefde voor Italiaanse gastronomie en doet in zijn vrije tijd niets liever dan ingrediënten en technieken ontdekken.’

‘Ik prijs me nog elke dag gelukkig dat we destijds met het restaurant de oversteek gemaakt hebben naar Oosteroever. Het weidse karakter straalt een zekere rust uit. Mensen kunnen ontvangen met versgebakken focaccia, dat is een vorm van gastvrijheid waar ik fier op ben. Verbondenheid creëer je best aan tafel. Een les die ik van mijn ouders geleerd heb en met plezier op mijn gasten overdraag.’